Sandhya Thapa

घडी कहाँ हुँ र म सधै चलाएमान रहने चट्टान कहाँ हुँ र म समुन्द्र बीचको बहाबमा बेझिझक  बहने समुन्द्रको छाल जस्तो बहाना बेगर नै बहने बहाना कहाँ छ र म संग त्यस्तो न चट्टान सरह अडिक छु न हुनसक्छु घडी सरह चलाएमान न चलिरहने घडीले देखाउछ न चलिरहने पाहिलाले दोराउछ जब दुबिधाले अंगालो मार्छ न समालिदिने साथ् को कमि छ तर पनि लाग्छ मनमा केहि कमि छ नौलो आधार टेक्न्ना उत्साह बेहिसाब छ बनिरहेको आकृतिलाई प्रस्ट बनाउनु  छ पालै पालो आउने पलको पर्खैलाई पार गर्नु छ

Why will I run after the mirage When I lack a thirst of what it offers Will follow the only ray of rainbow someday Hopeful to host a happy heart on the way No more mystery in life Exhausted with all the surprises No more surprises, please Let my heart seize and release Only surety As bright as a beautiful bride Who holds all the pride Before she sets herself for the unseen path Disaffiriming to mingle with mirage Want to set straight and easy way So here I say Running after the mirrage is not my cup of tea Reluctant to invite any uncertainity and difficuty Hoping to host a happy heart Summarizing a toilsome start